Waar dat schuim vandaan komt, vraag ik. Ik loop er al een tijdje over te tobben. Hij - bron van zoveel kennis die ik niet heb - kan het misschien weten.
Welk schuim, zegt hij verstrooid.
Wel, hier in de branding, zeg ik. Ik wijs naar de witte substantie onder onze voeten. Het strand ligt er al maanden vol mee. Alsof de brandweer hier een laaiende vuurzee heeft gesmoord. Zou het een gevolg van vervuiling kunnen zijn? Detergenten die via riolen de zee in stromen?
Neen, zegt hij. Tuurlijk niet. Dat schuim, dat is écume de mer.
Aha, zeg ik. Goed om weten. In stilte proef ik de woorden op mijn tong: écume de mer.
Lekker ziltig.
Hoe vertaal je dat, vraag ik. Maar hij hoort me niet. Gooit woest oude broodkorsten naar de meeuwen. Zie je dat? Hij wijst triomfantelijk naar een krijsende wolk van witte vleugels.
Ja, zeg ik . Ik zie het.
Straks misschien even Google Translate raadplegen.
Tekst en foto: Geert Huysman